آقا غرض از مزاحمت مي خواستم كه ما رو حلال كني... اگه اذيتي كردم ببخشيد و اگه داخل نظرام حرفي زدم كه جسارت تلقي شده و يا زياد شوخي كردم ازتون عذر مي خوام... خلاصه بنا به ادب مي خواستم ازتون خداحافظي كنم و بگم بازم حلالم كنيد... شايد خيلي ها درباره جنگ و جبهه بنويسن ولي مي خواستم بگم شما با بقيه فرق داري، چون اولا هم تو اون شرايط زندگي كرديد و دوما همه ي مسائل رو به خون منتهي نمي كنيد و به اصطلاح خودموني شلوغش نمي كنيد كه كسي كه اون اوضاع رو تجربه نكرده دلزده بشه. خيلي ها از جنگ و شهادت مي نويسن ولي شايد بيشترشون نمي دونن بايد چه جوري بنويسن و انقدر همه چي رو به بدبختي منتهي مي كنن كه به كسي ياد نميدن كه آره اين نسل بايد عوض گريه كردن راه رو ادامه بده و اين راه مي تونه با شادي و افتخار از كسايي كه جونشون رو فدا كردن ادامه پيدا كنه، در جهت سر بلندي و پيشرفت. انقدر افراط مي كنن كه ارزشها رو به شكل سليقه در ميارن ولي تو اين مدت كه من با نوشته هاي شما آشنا شدم شما اهل افراط نبودي و اين شما رو از بقيه جدا مي كنه و يه چيز ديگه كه صبور بوديد.

البته اگه اينا رو قبلا مي گفتم شايد به حساب اين مي ذاشتيد كه دارم ازتون تعريف مي كنم كه مديونتون كرده باشم ولي گذاشتم موقع خداحافظي بهتون بگم تا اينطوري بگم كه آقا ما صادقانه گفتيم.

بازم دعامون كنيد و اميدوارم هميشه شاد و موفق باشيد و به قول شما دعا بفرماييد.