نام:
ايميل:
سايت:
   
متن پيام :
حداکثر 2000 حرف
كد امنيتي:
  
  
 
سلام . برادر گرامي سخنان شما بسيار شيوا و متين بود . اما يك مطلب اگر كار به جائي بكشد كه بودجه اي براي اين امر در نظر گرفته شود ديگر مسئله وب و وبلاگ نويسي كانون ديگري را در بر ميگيرد كه جمع كثيري از وبلاگ نويسان ميخواهند بي نام و نشان جائي را داشته باشند براي عقايد شخصي كه شايد در ساير جاها نتوانند بروز بدهند . و اگر آنچه شود كه شما ميگوييد بشود اينهم ميشود يك رسانه قراردادي مثل ساير رسانه ها . اينجا اگر كسي خصوصي هم بنويسد باز دوستاني مي يابد كه ميتواند كمك حال و فكرش باشند .همه چيز نبايد سازماني باشد . ومن الله التوفيق .
پاسخ

سلام صاحبدل گرامي. در اين باره مي توان چند مقاله نوشت ولي خلاصه عرض مي كنم: 1- صحبت بر سر كاناليزه كردن تمامي وبلاگ ها نيست، بلكه اگر كسي با سياست هاي رياست جمهوري همراه مي شود بايد تقدير شود و اين سياست ها محدود هم نيست و بسياري از كساني كه براي دل خودشان مي نويسند در همين دايره قرار دارند و كافي است كارشناساني وبلاگ ها را رصد كنند. و بعد اگر كساني گام پيش نهادند و همدل شدند نيز به مجموعه اضافه مي شوند. 2- همان گونه كه عرض شد كسي وبلاگ نويس را مجبور نمي كند كه با اين مجموعه همراه شود. 3- براي دل خود نوشتن يعني چه؟ اگر كسي دچار هواي نفس نباشد و اخلاق انساني را در دستور كار خود قرار دهد و هدفش خدمت به جامعه باشد، آن گاه ضربان قلبش با ضربان قلب بشريت هماهنگ است و هر چه براي دل خودش مي كند مفيد به حال جامعه است. اما اگر كسي انواع گرفتاري هاي اخلاقي و نفساني را داشته باشد، همان بهتر كه سخنش به گوش كسي نرسد. 4- كسي كه براي دل خودش مي نويسد چرا نمي رود در مثلاً در محيط وردآفيس بنويسد و در هارد رايانه ي خود ذخيره كند؟! مي بينيد كه اين هم يك شعار است و كسي كه در وبلاگ مي نويسد ناظر به مخاطب است و همين امر ادعاي براي دل خود نوشتن را نفي مي كند. دوست دارم باز هم در اين زمينه صحبت كنيم.