باسمه الحق

چون مطلب متعلق به برادرم سيد فرهاد است، اولين نظر را خودم مي دهم.

راستش شايد به همين دليل است كه بعضي از ما بارها و بارها از تصميم حذف وبلاگ خود منصرف شده ايم. انگار بار نشر خاطرات و اندوخته هاي مان را نيز خود بايد به دوش كشيم. برادرم سيد كميل ناراحت نشود، اما متأسفانه امور بر مسند معقول و خداپسندانه اي جاري نيست. تا جايي كه مرادمان هم روزي در جمعي خصوصي فرمودند من ديگر دارم نااميد مي شوم (البته موضوع بحث رمان دفاع مقدس بود).

برادرم سيد فرهاد! بيا سوته دلان گرد هم آييم. قربان جدت بروم! بيا كاري كنيم كه در آن دنيا شرمنده شهيدانمان نباشيم. بيا به تكليفمان عمل كنيم برادر. تكليف ما تلاش، نااميد نشدن، انتقاد و ارشاد مسئولين، تأييد جمهوري اسلامي، تبعيت از ولايت فقيه، آمادگي براي شهادت و اخلاص است برادر.

الهم الرزقنا توفيق الطاعه و بعد المعصيه و صدق النيه و عرفان الحرمه و اكرمنا بالهدي والاستقامه و ... .

دعا بفرماييد.