سلام برادر عزيز و گرامي

سيد شهيدان اهل قلم -سيد مرتضي عزيزمان را مي گويم- شايد بيش از 20 سال پيش در اوج آن آسماني هايي كه مي سرود در دل جبهه ها مي گفت اينها سربازان رسول الله هستند در قرن 15 هجري و من از آن هنگام هميشه به اين انديشيده ام كه چقدر به حقيقت نزديك است گفته هاي اين سيد شهيدمان و چيزي كه بيش از همه مرا به خود مشغول كرده هميشه اين بوده كه نه تنها سربازان رسول الله، كه خود حضرت رسول صلوات الله عليه و آله با آن عظمتش انساني بوده چون ما كه روزگاري نه چندان دور(در مقايس تاريخ زندگي بشر) در ميان ما زندگي ميكرده، با همه خصائص و محدوديتهاي انساني اش و اين سربازان خدا و رسولش در قرن 15 هجري هم همانانند كه روزگاري شايد با بعضيهاشان رفاقت هم كرده ام در ديروز و امروزشان . آنها هم كه رفتند در جوار رسول الله كه دل را سوزاندند و داغي زدند بر دل كه تا قيام قيامت صبوري كنم و بسوزم و بسازم در فراقشان. و حاشا از اين دل غافل كه با آسمانيان زندگي كرد و هرگز راز پرواز در آسمانها را نفهميد. اما چه عجب كه راز پرواز را عاشقان مي دانند و آن بچه ها عاشقي را از پيرشان در جماران به يادگار داشتند و زهي توفيق كه شما هم از تبار آن بزرگاني. بي سبب نيست كه عاشقانه مي نويسي و ملامتم نكن اگر عاشقانه هايت را در كوچه و بازار جار ميزنم و اهل دل را به كويت مي خوانم كه اهل دل در پي دلدارند و دلدار در كويت مشهود.