سلام. داستان مصلحت در اسلام را من هم زياد مرور كرده ام. و قبول دارم كه نبايد مصلحت انديش بود و عدالت نبايد فداي مصلحت شود. البته اين سال ها كساني با همين شعار و با استفاده از سخنان دكتر شريعتي به مقابله با مرجعيت رفته اند و ممكن است كسي بنا به شور جواني همراه شود. حرف من اين است كه من و شماي شيعه مرجع تقليد داريم. مرجع تقليد كسي است كه به لحاظ علمي و تقوايي اين صلاحيت را دارد كه با مراجعه به آيات و روايات وظيفه ي شيعيان را در هر زمان تعيين كند. به همين دليل من نمي توانم با ژست زياد فهميدن خودم براي خودم فتوا دهم. هم چنان كه اگر مثلاً بيماري حادي عارضم شود، به متخصص مراجعه مي كنم و اگر دستوراتي به من داد آن را مصلحت انديشي نمي دانم! به نظر شما دين و آخرت ما از بيماري جسماني كم اهميت تر است؟ پس تنها راه رستگاري عنايت به مرجعيت شيعه است. يك سوال هم از شما دارم: آيا شما نسبتي با اين ادمين گروه ايران اسلام سايت ياهو داريد؟