در برخی مطالب وبلاگ و تبادل نظری که در بخش نظرات با دوستان داریم، نکاتی در خصوص چسبیدن افرادی به پیکره ی ادبیات پایداری و توزیع ناعادلانه ی جوایز مطرح بود. ذکر این توضیح ضروری است که دعوا بر سر چند عنوان و تعدادی سکه نیست! اگر هم هست بنده چنین داعیه ای ندارم. ایراد بنده به این است که برخی نویسندگان به لحاظ اندیشه مشکل دارند و ارزش های دفاع مقدس را در آثار داستانی شان لگد مال می کنند، آن گاه جایگاه های ارزشی را اشغال می کنند و جوایز هم از طرف تیم خودشان به خودشان تعلق می گیرد!

اگر آثار این نویسندگان به لحاظ درون مایه و محتوا مشکلی نداشت، اهمیتی نداشت که به جای دهم شدن و دریافت نیم سکه، مثلاً اول شود و 10 سکه جایزه بگیرد. در هر جشنواره ای چنانچه پس از داوری ِ آثار، تیم داوری تغییر کند، برگزیده ها نیز به صورت طبیعی تغییر می کند ؛ چرا که عنصر سلیقه نقش مهمی در گزینش ها دارد و البته نبود دستورالعمل تدوین شده نیز مزید بر علت است.

این نکته یادآوری شد تا کسانی گمان نکنند اگر گاهی انتقادی می شود، دغدغه ی جایزه وجود دارد و مثلاً اگر منتقدین به جوایزی برسند، مشکل حل می شود، نه خیر! ایراد ارزشی است و منتقد را نمی توان خرید. حتی شاید بد نباشد اشاره کنم که نویسنده ی همین سطور هرگاه در جشنواره ای شرکت جسته، به لطف خدا از رتبه بی نصیب نمانده است. اما هم بنا به مشکلات روزگار و هم به دلیل اهم تشخیص دادن برخی امور فرهنگی و در یک کلام به خاطر رسیده به دغدغه ها، گاه جشنواره ها را از دست داده است. حتی گاهی نوشتن با زحمت فراوان در چنین وبلاگی را، از نوشتن برای جشنواره مهم تر تشخیص داده است.