از وقتی ماجرای هتاکی به این جانب رخ داده است، اندوهم حد و حصر ندارد. خدایا خودت قبول کن! خدایا؛ خون من از بهترین بندگان تو و بهترین اولیایت که دشمنان در حقشان جفا روا‏داشتند و دشنام‏ها و ناسزاها به ایشان گفتند، رنگین‏تر نیست! اگر آبرویی دارم تقدیم اهداف ارزشی‏مان باد! خداوندا تو می‏دانی که این نوع توهین‏ها و دست و پا زدن‏ها بیش از همه به کسانی لطمه می زند که روحشان پلید و آلوده است و تن به چنین کارهای زشتی می‏دهند. خدایا! همه را به خودت واگذار می‏کنم.

همان‏گونه که وبلاگ نویسان محترم می‏دانند، فردی به نام محمد تمیزکار در حالی که بنا داشته با نام جعلی «یه دوست» ماهیت خودش را نشان دهد و کامنتی سراسر توهین و ناسزا برای من بفرستد، از آنجا که خداوند همواره یاریگر بندگانش می‏باشد، فراموش می کند که امضای الکترونیکی‏اش را پاک کند و دستش رو می‏شود. سپس فرد دیگری به او یاد می‏دهد که کامنت را پاک کند و در چنین مواقعی مواظب باشد که امضای الکترونیکی‏اش برجای نماند!
از طرفی به دلیل اینکه نام‏برده آبرویش را بر باد رفته می‏دید، به وبلاگم آمد و معذرت خواهی چند پهلویی کرد و چون چند نفر از دوستان نیز خواسته بودند، کامنت وی را حذف کردم.
بلافاصله مشاهده شد که وقاحتشان به حداکثر رسید و مدعی شد که نظر مزبور از طرف او نبوده و دوستان من(؟) این کار را کرده اند!!! یعنی دوستان من چنین ناسزاهایی را به من نسبت داده اند!!! (یا مثلاً خودم ...؟؟!!) آخر آدم چقدر باید از عمل زشت خود گیج شده باشد، که نفهمد چه می گوید؟! من در عجبم که یک نفر چقدر می‏تواند بی‏وجدان و سیه‏روی باشد؟!
از این رو بار دیگر تصویر کامنت وی درج شد. بار نخست نیست که به من و نزدیکانم بی‏احترامی می شود؛ اما دفعات قبل ناسزاها به صورت ناشناس می‏رسید. این بار که خدا خواست و دست یک آدم مریض و مسئله‏دار رو شد، به خاطر دفاع از بستگانم تصمیم گرفتم خودش را رسوا کنم. هر آدم منصفی می داند که این عمل من، اگر چه ممکن است برخی را ناراحت کند، اما فقط چهره‏ی کریه یک آدم مریض را رسوا می کند! وقتی به بستگان این‏جانب بدترین توهین‏ها و ناسزاها نسبت داده می‏شود، بهترین شیوه‏ی دفاع رسوا کردن فرد هتاک و سیه‏روی است. چنین کردم، او رسوا شد ولی وقاحتش در حدی است که از رو نرفت. این‏جانب هم نمی‏خواهم که او از رو برود، خودش می‏داند و شخصیت اخلاقی‏اش (البته کدام اخلاق؟!). همین که با رسوایی او اندکی از زخم‏های این همه تهمت و ناسزا کاسته شد، خدا را هزاران مرتبه سپاس!
مجدداً این شخص (محمد تمیزکار) که برای معروف شدن بدترین راه را برگزیده است، در آخرین یادداشت وبلاگش ضمن توهین مجدد به من، تلویحاً ثابت کرد که هنوز عزمش بر توهین‏ها و ناسزاهایی که قبلاً از او سر زده استوار است. مثلاً در جمله‏ای در حالی که خودش را با ضمیر سوم شخص آورده، گفته است:«شاید اطلاعاتی از زمان کودکی آقای امیر عباس داشته و توصیفاتی نیز به ایشان نثار نموده بود». با نگاهی به یادداشت اخیرش ملاحظه می شود که این فرد ذاتاً بددهان و ناسزاگوست. وقتی پیام آشکارش این باشد، معلوم است پیام مخفی‏اش چیست! مدام هم می گوید من اگر می‏خواستم ناسزا بگویم با نام خود نمی‏گفتم (ببینید چه قشنگ تاکتیک خودش را هم لو می‏دهد)؛ خوب همه می‏دانند که قصد افشای نام خودت را نداشته‏ای! ولی اگر خدا بخواهد، فراموشت خواهد شد که امضای الکترونیکی‏ات را پاک کنی (الحمد لله رب العالمین).

جناب آقای مهندس فخری!
شما خود کامنت اولیه را دیده‏اید و در پارسی بلاگ هم قابل بازیافت است. می‏دانید که امضای الکترونیکی صحیح بوده و می توانید شهادت دهید. از شما تقاضا دارم که اولاً در این زمینه اعلام نظر کنید و ثانیاً وبلاگ فرد هتاک را مسدود کنید. به ویژه که اکنون فحاشی را به محیط وبلاگش کشانده است. اگر هم لازم است کار دیگری انجام دهم یا به نوع دیگری شکایت خود را اعلام کنم، بفرمایید تا اقدام شود. وجدان بیدار وبلاگ نویسان آزاده را - نه به یاری خودم بلکه - به یاری محیط پاک پارسی بلاگ فرا می‏خوانم؛ چرا که این جانب به خدای بزرگ تکیه دارم و «حسبی من هو حسبی».

پ.ن: وبلاگ نویسان می‏دانند، اما به اطلاع بی‏سوادان می‏رساند که امضای الکترونیک در بخش نظرات، با یک مهر قرمز رنگ در محل نشانی وبلاگ همراه است. این فرد بی‏حیا خواسته ثابت کند می‏توان با اسم و نشانی ویلاگ فردی دیگر کامنت داد؛ غافل از آنکه در آن صورت امضای الکترونیک (مهر قرمز رنگ) درج نخواهد شد. این مهر فقط زمانی درج می‏شود که نام کاربری و رمز وبلاگ در محل امضای الکترونیک وارد شده باشد. و خدا خواست تا بار دیگر این فرد رسوا شود!