خواسته یا ناخواسته در مورد ژولیس سزار یا همان نویسنده ی وبلاگ یادداشت های امپراطور نوشتم. اخیراً به اصطلاح نامه ای از امیر قادری (؟) که از خود سزار گمنام تر است و البته زبان نوشته به شدت شبیه سزار و همسر سزار است! و تأیید می کند که همه ی اینها نوشته ی یک نفر است، در وبلاگ درج شده تا مثلاً به واقع نمایی داستان های قبلی کمک کند؟!

در قسمتی از این نامه می خوانیم:« میخواهم رازی را در باره او با شما که بهترین دوستان او هستید در میان بگذارم . دانی بارها و بارها گفته بود که : من از جنس آبم . کودک و زاده دریا هستم . پس از مرگ خاک من را قبول نمی کند و پسم می زند . اگر مرا در خاک دفن کنند خیلی زود خاک مرا از خود خواهد راند و از گور بیرونم می اندازد . پس از مرگ باید به دریا سپرده شوم ... و بعد تاکید می کرد که قبل از مرگ به دوستانی که می دانم فرمانم را اجرا خواهند کرد . وصیت می کنم که بعد از مرگ ، سه روز بعد از دفن کردنم ، مرا از خاک بیرون کشند و به دریا بسپارند . برای همین او را در جنوب ایران بنا به وصیت خودش دفن کردند . قطعا برای اینکه به دریا نزدیک باشد و نبش قفبرش برای سربازانش آسان باشد . برای همین یقین دارم دانی اکنون در عمق هزار پائی خلیج فارس است . »

متأسفانه نویسنده ی این وبلاگ بدون توجه به ارزش های دفاع مقدس و بدون توجه به احکام شرعی با تولید یک شخصیت داستانی و در کنار توجه به ارزش ها، چنین ضد ارزش هایی را هم ترویج می کند.

دوستانی که نادیده با این وبلاگ هم راه شده اند، لطفاً در ورای احساسات پاک خود کمی هم اندیشه کنند.