لطفاً دنباله‏ی کار این وبلاگ را در http://revaiat.blogfa.com پی بگیرید. همیشه معتقد بوده ام و هنوز هم بر این عقیده استوارم که پارسی بلاگ از ارزشی ترین و مفیدترین میزبان های وبلاگ فارسی است و آنچه این روزها در گفت و گوهای گروه روایت فجر شاهد هستید، چیزی نیست جز انتقاداتی که به زعم این جانب به این پایگاه ارزشی وارد است.

هیچ گاه معتقد نبوده ام که اشکال پارسی بلاگ در دینی بودن آن است و اگر بتوانیم برای پارسی بلاگ امتیاز بزرگ «دینی بودن» را قائل شویم، باید به آن مدال دهیم ؛ چرا که دین برنامه‏ی سعادت دنیا و آخرت بشریت است!

بنا داشتم در جریان نقد ثابت کنم که موضع گیری مدیر محترم در سیاست‏های کلی پارسی بلاگ منطقی و ارزشمند است و دوست داشتم منشأ اشکالات موجود را رصد کنم. یک فرض این بود که ایرادات ناشی از کج‏سلیقگی در انتخاب مدیران محتوایی ای باشد که آنها را نمی شناسم و جالب اینکه دو تن از ایشان که قابل گمانه زنی بنده هستند، مورد تأیید و احترام حقیر هستند و با این حساب نمی دانم مشکلات از کجا ناشی می شود؟!

و بعد در گفت و گوی همایش می خواستم به راه کارهایی اشاره کنم که از مباحث جدلی پرهیز شود و بار مالی نیز نداشته باشد و همه ی این نقدها و گفت و گوها با عدم سعه ی صدر و بدگمانی مدیر محترم و چه بسا با القائات مشاورین محترم، به هدف اصلی این جانب (اعتلای پارسی بلاگ) نینجامید و ادامه ی این روند چیزی جز ضعیف شدن جایگاه مدیریت محترم را در پی نخواهد داشت و احتمال اینکه رویارویی با شخصی که عنوان رزمنده و مجروح دفاع مقدس را یدک می کشد برای دوستان سخت باشد، یکه تازی در این میدان را با اخلاق جوان مردی (که از آن بی بهره ام) در تضاد می بینم.

از طرفی گمان نمی کنم که برخی منتقدین مشکلی با اشخاص یا دین داشته باشند، بلکه صرفاً ممکن است عملکرد من ِ نوعی که مسئولیتی را برعهده دارم، ایشان را تحریک کند. اگر من به جای مدیر بودم از آنها که اهل دین هستند دل جویی می کردم و از نظراتشان بهره‏مند می شدم و به ایجاد جو هم دلی کمک می‏نمودم.

اکنون اهمیتی ندارد که ارزیابی دوستان از این حرکت چیست و این جملات را چگونه تعبیر می کنند؛ آنچه مهم است ادای دِین و انجام تکلیف است و به فضل خدا آموخته ایم که چنین باشیم.

با پارسی بلاگ قهر نیستم و به تناسب در وبلاگ http://nishonoosh.parsiblog.com خواهم نوشت. از جناب مدیر و برخی دوستان معلوم الحال که بنا به هر دلیل ِ دنیوی یا اخروی در بحث شرکت کردند، طلب حلالیت دارم.