نامت، وحشتی است که با هر موشک
شلیک می‌شود
و تل‌آویو را می‌لرزاند
و گله خوک‌ها را فراری می‌دهد
نامت صاعقه‌ای ا‌ست ناگهان
که می‌پیچد
و شمشیری‌ است که دو نیم می‌کند
نامت زلزله‌ای است
که با 10 ریشتر در حیفا منجر می‌شود
و در تمام جهان طنین می‌اندازد
و دندان گراز را در بنت جبیل می‌شکند
نامت توفان است
پیش از آنکه تخمین بزنند
فرو می‌پچید و می‌پیچاند
و مانند پنجه‌های عقاب
بر بدن طعمه فرو می‌رود
نامت تیری است
که در امتداد نگاهت
آرامش دشمن را نشانه می‌رود
رگباری‌ است که بر دشمن می‌بارد
اضطرابی است که دل صهیونیزم را فرا گرفته است
کابوسی‌ است
که رؤیای اشغال‌گران را سیاه می‌کند
نامت پرچمی ا‌ست که می‌وزد
و بر دوش رزمندگان در اهتزاز است
و نسیم را به عدالت تقسیم می‌کند
نامت موشک است
که مرکاوا را منفجر می‌کند
و از هلی‌کوپتر تروریست نمی‌ترسد
نامت
فریاد مطنطنی است
که در حنجره‌ها جاری ا‌ست
چون آبشار
که در جنگل
و توفان
که در دشتها
و موج
که در دریاها جریان دارد
نامت
آذرخش است، پنهان در ابرها
نامت
نسیمی است که می‌وزد
و آرامش را هدیه می‌کند
نامت
مظلومی است که در زیر آوار قانا
نفس می‌کشد
و با هر شهیدی تشییع می‌شود
و با هر مجروحی
بیمارستان‌ها را معطر می‌کند
نامت
سپیده‌ای است برپیشانی صبح
که شب را فرو می‌پیچید
نامت پایداری ا‌ست
نامت پنجره‌ای‌ است
گشوده بر باغ‌های ایمان
که آفتاب را به میهمانی فرا می‌خواند
                  
نامت بهار است
که از دریچه دل‌ها وارد می‌شود
و قلب‌ها را به تسخیر خدا در می‌آورد
نامت بشارت است
و امت را نوید پیروزی می‌دهد
نامت تکیه‌گاهی‌ است مطمئن
پناهگاهی ا‌ست محکم
و سایه‌بانی ا‌ست مهربان
برای دل‌های مجروح
کودکان زخمی
زنانی شوی مرده
نامت، امید به آینده‌ است
نامت التیام زخم‌های لبنان است
و تبسمی که بر لبان لبنان
خواهد شکفت
                  

شعر از حسین اسرافیلی

بازگشت به صفحه ی اصلی